8 Mart 2017

Gelişim düşüncesini bir kez benimsedik mi arkasından bir çok soru gelecektir.Gelişim nasıl gerçekleşir? Çocukların gelişmeleri ya da gelişmemeleri nelere bağlıdır? Ne yönde gelişeceklerini nereden bilebilirler?

Kendini gerçekleştirme, gelişim, benlik soyut kavramlardır. Sağlıklı gelişen bebek ve çocuklar uzak hedefler ya da gelecek uğruna yaşamazlar. Kendilerini hoş tutmak ve anı yaşamakla meşguldürler. Onlar yaşarlar, yaşamaya hazırlanmaz. Nasıl oluyor da gelişmeye çalışmadan sadece var olarak, ellerinde yaptıklarından hoşlanarak ileri doğru gitmeyi başarıyorlar? Gelişim çocuk için saf bir amaç değildir. Yalnızca gerçekleşir. Çocuk, bulur. Arayış içinde olmamıştır.

İnsanın kendini gerçekleştirmeyi başarması onun artık tam olduğunu ve durağan kalması gerektiğini göstermez. Bir sonraki basamak, o bildiğimiz bir öncekinden kişisel olarak daha doyurucu bulunuyorsa gelişim devam eder. Bu yeni şeyin başka seçeneklerimize kıyasla kişisel olarak daha iyi olması, kendimiz için doğru olup olmadığını anlamanın tek yoludur. Biz bunu kendimiz için daha iyi olduğundan yaparız. Birisi yapmamızı söylediği için değil. Hatta mantıklı olduğu için de değil.

Bir bebeğin doğallıkla meraklı olması, keşfetmek istemesi, ilgili olması, hayret dolu olması onun varlığının bir parçasıdır. Gücünü sınamak, ulaşmak, şaşırmak, oynamak ister. Keşfetmek, etkilemek, ilgilenmek, haz duymak saf varlığın nitelikleridir. Rastlantısal bir şekilde olsa da oluşa yol açar.

Kimi büyükler açısından bakarsak gelişmek neden bu kadar zordur? Çünkü gelişim için gerekli olan yürekliliği, durdurucu ve geriletici etkiler vardır. Bu etkiler doyurulmamış gereksinimlerimiz, güvenlik, acıya karşı savunma ve korunma mekanizmalarımız, korku ve yitirmedir. Her insanın içinde iki tür güç vardır. Biri korkuya karşı savunmada kalmak ve güvenceye yönelmek, diğeri ise, kapasitesini bütünüyle kullanmak ve dış dünyaya güvenle açılmak. Savunma ve gelişim arasında bir çatışma vardır. Kişinin gelişmesi için, güvenlikle ilgili korkularının en alt düzeye inmesi gerekirken, gelişim ile ilgili etmenlerin daha haz verici olması gerekir.

Güvenlikte de gelişimde de iki duygu birden vardır. Kaygı ve haz. Güvenlik kaygısı ve gelişim hazzı ( güvende olmakla ilgili endişelerimiz yoksa, gelişimden keyif alırız), güvenlik hazzı ve gelişim kaygısını (güvende olmak mutlu ediyorsa, gelişimden kaygı duyarız) aştığı zaman gelişmeye başlarız.

“Hep çocuk kalsaydık” derken acaba bunu mu kastediyorduk?

Güvenlik kaygısından arınmış olarak gelişimin tadını çıkarmanız temennisi ile sevgiyle kalın.

yesimengindeniz.com